In werklikheid, egter, is die twee is heeltemal anders
Vir baie prokureurs, diens van die proses en diens van'n dagvaarding is analoog prosesseTrue, hulle is nie identies nie prosesse: Terwyl die diens van die proses is slegs op'n verweerder en die klerk van die hof tekens van die dagvaarding, die diens van'n dagvaarding kan word op'n verweerder of'n derde-party getuig en is onderteken deur die prokureur-op soek na die bewyse. Tog, daar is nog baie ooreenkomste tussen die diens van die proses en die diens van'n dagvaarding in die VSA, insluitend: nie verrassend Nie, die prokureurs is geneig om te dink dat die internasionale diens van'n dagvaarding moet ook analoog aan die internasionale diens van die proses. Diens van die proses word beheer deur die den Haag Diens Konvensie vir lande in Noord-Amerika, dele van Suid-Amerika, Wes-Europa, geselekteerde lande in Oos-Europa, Australië, en baie van Asië. Nog ander lande in die Amerikas is party tot die Inter-Amerikaanse Konvensie oor Briewe Committees, insluitend die VSA, Brasilië, en Panama. Vir ander lande nie'n party tot enige verdrag, internasionale diens van die proses geraak word op grond van'n Brief Committees. Ongeag die metode wat gebruik word, is die proses wat gebruik word om die effek diens op grond van'n Verdrag of'n Brief Committees is basies dieselfde: Die dokumente om gedien te word nie (plus vertaal afskrifte indien die diens is om'n nie-engelssprekende land) is oorgedra deur'n voorgeskrewe metode om die land van bestemming waar diens is bewerkstellig deur'n plaaslike hof wat jurisdiksie het oor die verweerder en in ooreenstemming met plaaslike wette. In teenstelling met een uitsondering hieronder bespreek'n dagvaarding uitgereik is deur'n AMERIKAANSE hof is waardeloos buite die territoriale grense van die Verenigde State van amerika. Die"dagvaarding krag van'n hof kan nie meer uitgebreide as sy jurisdiksie."Gegewe die onlangse Hooggeregshof se aanvaarding van die"by die huis"standaard as die basis vir die bepaling van jurisdiksie, dit is onwaarskynlik dat ONS howe het jurisdiksie oor selfs groot buitelandse multinasionale korporasies, laat alleen individuele buitelandse getuies wat gebrek minimum kontak met die VSA. Selfs binne die Verenigde State van amerika, 'n hof"kan slegs dwing nakoming"van'n dagvaarding"binne die staat is, of binne honderd kilometer van waar die persoon woon, is in diens van, of gereeld transacts besigheid in die persoon."Dit is bekend as"die honderd myl reël."In feitlik alle situasies waar'n prokureur poog om te onttroon'n oorsese getuie of poog om die produksie van dokumente in die posisie, bewaring of beheer van'n oorsese getuie, die prokureur sal nodig het om te maak'n formele versoek vir geregtelike hulp. Indien die getuie is geleë in baie (maar nie almal nie) Europese lande, Australië, China, Indië, Korea, of Mexiko, 'n formele versoek vir geregtelike hulp is gemaak op grond van die den Haag Bewyse Konvensie. Vir alle ander lande (insluitend Kanada en Japan), 'n formele versoek vir geregtelike hulp is gemaak op grond van'n Brief Committees. Beide die den Haag Bewyse Konvensie en die Brief Committees vereis dat die AMERIKAANSE forum hof regter uit te voer die versoek vir geregtelike hulp. Dit beteken dat'n aansoek of beweging gemaak moet word om die hof, ongeag van watter metode is gebruik om te neem getuienis in die buiteland. Sodra dit ontvang'n beweging uit te voer die Versoek vir Internasionale Legal Assistance ("Versoek"of"Brief Committees"), die forum die hof sal'n verhoor hou. Dus, vanaf die begin, opponerende raad het die kans om te quash alle of dele van die Versoek. Uit die regter se perspektief, aangesien die verhoor op die Versoek is gelykstaande aan die bepaling van die geldigheid van'n dagvaarding, opponerende raad kon argumenteer het die Versoek afgewys vir baie redes. Sommige gronde vir die vernietiging van die Brief Committees beweer dat die geregtelike hulp versoek: Sodra die hof het uitgevoer word om die Brief Committees, moet dit vertaal word (indien van toepassing) en dan oorgedra in die buiteland. Prokureurs moet stuur die Versoek van die"toepaslike geregtelike gesag"in die land waar die getuie is geleë.
Indien die getuie woon in'n land party tot die Haagse Bewyse Konvensie, net oornag die Versoek aan die toepaslike Sentrale Gesag.
As geregtelike hulp versoek word via Brief Committees, die Brief Committees moet oorgedra word deur middel van diplomatieke kanale vir wat die Departement van die Staat koste'n dollar die hantering fooi. Sodra die versoek vir geregtelike hulp kom by die toepaslike geregtelike gesag, die buitelandse hof het drie opsies vir die uitvoering van die versoek: Die datum van die uitvoering is die datum wanneer die bewyse is geproduseer. Vir dokumente, die datum van die uitvoering kan die datum waarop die dokumente moet gestuur word aan die versoek van die prokureur.
Vir'n afsetting, die datum van die uitvoering is die datum wanneer die getuie is om ondersoek te word.
In den Haag Bewyse Konvensie lid-lande, die datum van die uitvoering is gewoonlik binne'n paar maande van die datum waarop die Versoek aangekom het in die buiteland, hoewel stadiger lande kan tot ses maande. Die datum van die uitvoering van'n formele Brief Committees is dikwels veel langer en is van links na die buitelandse regsprekende gesag se diskresie. Sommige lande sal toelaat om getuienis te word geneem van vrywillige getuies. In Kanada, Mexiko en die Verenigde Koninkryk, bewyse kan geneem word uit'n vrywillige getuig sonder formaliteit of toestemming. Ander lande, soos Switserland en Frankryk, ook toelaat dat vrywillige bewyse te neem, egter, doen hulle lê'n paar formaliteite (e. g, afsettings moet plaasvind op'n AMERIKAANSE konsulaat of kennisgewing moet gegee word aan die land se sentrale gesag). In'n klein minderheid van die lande, soos China, met'n sterk tradisie van die lees van bewyse-neem as'n streng geregtelike funksie, die blote daad van die kontak van'n getuie om te sien of sy is koöperasie kan beskou word as'n kriminele daad.
Gevolglik, prokureurs oorweeg die neem van bewyse uit die buiteland getuies moet hulself vergewis van die plaaslike wette voor kontak met die getuie.
Die tweede uitsondering gaan ONS burgers en inwoners in die buiteland woon. Soos die verpligting om belasting te betaal wanneer hulle in die buiteland, ONS burgers en inwoners is verplig om te reageer op die dagvaardings wat uitgereik is deur ONS geregtelike owerhede. Die diens van'n dagvaarding op'n AMERIKAANSE burger of inwoner geleë in die buiteland is gemagtig deur-en-twintig agt USC § wat uitdruklik geïnkorporeer deur verwysing in F. Vir individue in die buiteland woon, die uitreiking van'n dagvaarding onder § is onvanpas afwesig is bewyse dat die teiken van die dagvaarding is'n Amerikaanse burger of inwoner sonder sodanige getuienis die dagvaarding moet óf nie uitgereik word of afgewys. In bykomend tot die Reël veertig-vyf vereistes vir al die dagvaardings, geval wet opgelê het twee ander vereistes voldoen vir die uitreiking van'n § dagvaarding aan'n Amerikaanse burger of inwoner in die buiteland woon: Onder hierdie twee-ledige toets, die eerste gaffel is tevrede as die voorstander van die dagvaarding toon die getuienis gesoek is"relevante onder die liberale standaarde soos uiteengesit is in die Federale Reël van die Siviele Prosesreg (b)."Onder die tweede gaffel van hierdie toets, die voorsteller van die dagvaarding moet wys dat dit onprakties sou wees om te kry die gewenste bewyse deur ander middele as'n demonstrasie van die"onmoontlikheid is nie nodig nie.Die besluit om die uitreiking van'n dagvaarding onder hierdie wet is van links na die klank diskresie van die hof."'n interessante vraag is hoe die howe behandel het die -kilometer reël wanneer hulle reik'n § dagvaarding. Ten minste een hof, in die dicta, beskou as die -kilometer reël'n versperring tot die uitreiking van'n § dagvaarding. Egter, die meerderheid van mening is dat die -kilometer reël is nie van toepassing op oorsese ONS burgers en inwoners.
